خاک ها را که کنار می زدم….
به پارچه ای رسیدم….
هنوز نوشته روی آن را می توانستم بخوانم….
نوشته بود:
می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم
آن وقت من و تو حجابمان را کنار بگذاریم؟!!
رفتند انتقام بگیرند….ما خنجر از پشت بزنیم…هرگز….
صدای « آهنگهای مجاز» و « فیلمهای هندی » « «هالیودی » ناله های روایت «فتح» را خفه می کند.
بر دیوارها ، روی پوستر شهید ، عکس مرده هفتاد ساله می چسبانند و نام شهید را بخاطر اینکه بچه هایمان خشونت طلب و جنگ طلب بار نیایند از کوچه ها برداشته و نام سوسن و زنبق می گذارند.
غیرت ، یک شب بی هوا از جیب مردها توی لجنزار غفلت می افتد و . . . . گم می شود.
مردها توی چراگاههای خیابان راه می افتند و گناه می چرند .
زنها مثل دستفروشیها ، کنار خیابان می ایستند و جواهرات بدلی عرضه می کنند و پوست گوزن می پوشند و از زیر روسریهای نازک و . . . . رشته های جهنم شعله می کشد. آنها افتخار می کنند که بچه شان « همبرگر» را درست تلفظ میکند و به « پیتزا » علاقه پیدا کرده است. شکلاتهای نارگیلی ، کار دستِ ما میدهد وبعضیها به اسم تمدن ، به گردنشان زنگوله می اندازند و وقتشان را با آدامس بادکنکی و جدول می گذرانند.
آنها که می نشیند « ورود آقایان ممنوع» و « ستایش » را با کیف تماشا می کنند وبرای سیلی خوردن پسرحشمت فردوس سریال « ستایش » گریه می کنند و قربون صدقه فلان قاچاقچی« شوک » می روند دیگر وقت ندارند که به سیلی خوردن حضرت زهرا(سلام الله علیها) فکر کنند و خون دل خوردنهای امام امت را بشناسند و کتابهای شهید مطهری را بخوانند و هشدارهای رهبری را جدی بگیرند.
آنها می خواهند خوش باشند و زندگی خودشان را بکنند. کاری هم به کار کسی نداشته باشند.اگر چنین نکنند ، چه کسی دنبال بهترین آنتن ماهواره بگردد؟ چه کسی فیلمهای سرخ پوستی ببیند و عشق را از فیلمهای هندی یاد بگیرد؟
کاش مردهایی که غیرتشان را گم کرده اند ، به اندازه دفترچه بیمه شان به اندازه کوپن قند و شکرشان برای پیدا کردنش به دست و پا می افتادند. مردم به استراحت پس از جنگادکلن،دیش،ماهواره، پرداخته اند . انصافها چرت می زند و وجدانها آنفلانزا گرفته و تابوت عاطفه برزمین مانده است.
کاش قحطی عفت تمام می شد!
کاش عملیات چریکی چمران فراموش نمی شد!
کاش «حاجبی » ها و « ذاکری» هااز یاد نمی رفتند!
کاش طنین صدای شهید آوینی را با صدای نکره « مایکل جکسون » عوض نمی کردیم .
کاش از بوی گلاب بیشتر از ادکلن و . . . . خوشمان می آمد
چه خوب گفت آنکه گفت :
« گل محمدی باش ، تا محتاج ادکلن فرانسوی نشوی »
بدانید هر کجا پا میگذارید خون هزاران شهید ریخته شده است و این شهداناظر به اعمال شما هستند.پس کاری نکنید که خدایی ناکرده در آن دنیا جوابی برای شهدا نداشته باشید.آنگونه عمل نمایید که خدا و امام و امت از شما راضی باشند(شهیدقربانعلی(رضا)جامی)
پی نوشت:وعده گاه ما:فردا لبیک یا امام خامنه ای(حفظه الله) و شهدا
در جاده انقلاب روی یکی از تابلو ها نوشته شده بود ,جاده لغزنده است ،
دشمنان مشغول کارند ،با احتیاط برانید،
سبقت ممنوع ،دیر رسیدن به پست و مقام بهتر از هرگز نرسیدن به امام است ،
حداکثر سرعت بیشتر از ولی فقیه نباشد ،
اگر پشتیبان ولایت فقیه نیستید لااقل کمربند دشمن را نبندید،
با دنده لج حرکت نکنید ،با وضو وارد شوید این جاده مطهر به خون شهداست
. 
در طول دوماه جنگ تقریبا 17500 کیلومتر مربع از خاک کشورمان اشغال شد
در طول هشت سال دفاع مقدس بیشتر از 200 هزار نفر شهید شدند
در بدن انسان سالم تقریبا 5/5 لیتر خون وجود دارد
مساحت کف دست انسان تقریبا 76 سانتی متر مربع است
حال حساب کنید :
برای پس گرفتن هر وجب این خاک چقدر خون ریخته شده ؟؟
جواب: برای هر وجب خاک ایران ، تقریبا 51 قطره خون شهید داده شده.
دیروز از هر چه بود گذشتیم.امروز از هر چه بودیم گذشتیم.آنجا
پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز!دیروز دنبال گمنامی بودیم
و امروز مواظبیم ناممان گم نشود!جبهه بوی ایمان می داد و اینجا
ایمان مان بو می دهد!آنجا بر درب اتاقمان نوشتیم :یا حسین
فرماندهی از آن توست:الان می نویسیم:بدون هماهنگی وارد
نشوید!
الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم، بصیرمان کن تا از مسیر
برنگردیم،آزادمان کن تا اسیر نگردیم!
(قسمتی از وصیت نامه ی شهید شوشتری)
چه روزهای سنگینی است این روزها با نبود شهید شوشتری
ها ...شهید کاوه ها ...احمدی روشن ها و.....
بیایید برگردیم....
ما از خم پرجوش ولایت مستیم